Blog

Januari

Het is medio januari en we hebben tijdelijk personeelsuitbreiding op Pian del Nasso. De hulptroepen zijn er ineens; er komt geen werving en selectie aan te pas. Vragen over (secundaire-) arbeidsvoorwaarden worden niet gesteld; kost en ‘uit’-woning is voldoende. Het blijken ware natuurtalenten; direct inzetbaar, zelfstandig, proactief en harde werkers. Wel zijn ze een beetje knorrig. Maar daar hebben we geen last van, want ze werken bij voorkeur s’ nachts. Het resultaat mag er zijn. Na een paar weken zijn onze velden voor een groot gedeelte ontdaan van de voedzame, maar zeer woekerende aardpeer en ook nog eens keurig omgeploegd (een tractor had het niet beter gekund). Daarnaast hebben ze ook nog precies voldoende van deze knolzonnebloem of Jeruzalem artisjok (give it a name) overgelaten om een mooie golf van gele bloemen in het najaar te garanderen. Wij zijn meer dan tevreden. Enige minpuntje is misschien een hier en daar beschadigd muurtje, vast veroorzaakt door iets teveel enthousiasme tijdens het werk of door een ietwat lomp leunmomentje tijdens de pauze. Maar hé, ze hebben hard gewerkt en het zijn en blijven nou eenmaal wilde zwijnen. Geen haan dus die ernaar kraait.

Februari

We zijn alweer druk met de voorbereiding van het seizoen. Onze vakantiehuizen zijn nog in winterslaap, maar klussen rondom de huizen kan wel. Tussendoor maken we plannen over hoe we onze ‘case vacanza‘ nog comfortabeler kunnen maken. Zo krijgt de Cascina luxe houten ligbedden voor in de tuin en plaatsen we een nieuwe en grotere picknick tafel bij de Mulino. De kleinere picknick tafel geven we een nieuw plekje op ons terrein op een heuvel met ‘bella vista’ voor gasten die tijdens het wandelen ook even willen zitten. De Cascina krijgt een schommel- annex hangstoel voor twee personen om lekker in weg te dommelen en te genieten van ‘la bella natura‘. Ons zwembad krijgt nieuwe ligbedden. Ook beschikken alle vakantiehuizen nu over nieuw en sneller internet. En als klap op de vuurpijl arriveren over een klein maandje onze nieuwe bomen, struiken en kruiden. Al met al wordt Pian del Nasso weer een beetje mooier en hopelijk nog comfortabeler voor onze gasten.

March

Inmiddels wonen we vier jaar in Italië en nog steeds moeten we onszelf af en toe knijpen of het wel echt waar is. Natuurlijk hebben we gewoon ons werk (de afgelopen drie jaar zelfs maar dan ooit), maar als we ons, zoals vandaag, in Cairo Montenotte bevinden voor van die gewone alledaagse dingen als een bezoek aan de accountant en de tandarts, voelen we ons zelf toch bevoorrechte mensen als we ons tussen die afspraken door zomaar op een zonnig terrasje bevinden met un caffè en un bicchiere d’acqua naturale (en dat alles ook nog voor maar EUR 3,-). En nee, wij zijn niet aldoor op vakantie, maar we hebben wel vaak een vakantiegevoel. Gewoon omdat we op zo’n mooi plekje in een fijne omgeving mogen wonen. Je moet er wat voor doen, maar dan heb je ook wat…. la bella vita.

Veertien jaar geleden, op onze allereerste vakantie in de Mulino, werd ik verliefd op de natuur van Pian del Nasso. En dat is nog steeds zo. De vergezichten vervelen me nooit. Of het nu ochtend is of middag, herfst of zomer, de zon schijnt of het regent … ieder moment en iedere lichtinval verwondert me nog steeds. Ik raak gewoon niet uitgekeken. En als ik over de velden loop, denk ik vaak gekscherend, het zou je achtertuin maar wezen…. Het enige frustrerende is dat een foto nooit het plaatje oplevert van wat ik in werkelijkheid zie. Maar er is misschien hulp onderweg: dit seizoen hebben we een echte fotograaf te gast op Pian del Nasso, wie weet kan ik die wat trucjes ontfutselen. Maar het lijkt me hoe dan ook onmogelijk om al die indrukken van zicht, geur en geluiden te vangen in een beeld.

Natuurlijk is niet alles altijd hosanna. Zo staat er vanochtend uit het niets een monteur van het waterbedrijf voor de deur met de mededeling dat hij nieuwe watermeters komt plaatsen. Ik voel direct nattigheid, terugdenkend aan een paar jaar terug toen we een rekening van datzelfde waterbedrijf ontvingen met een bedrag bestaande uit meerdere nullen voor een van onze huizen (volgens Nadia een bedrag dat onmogelijk is, zelfs als we alle kranen in alle huizen op PDN een jaar aan hadden laten staan). Achteraf bleek de foto van onze watermeterstand verwisseld met die van iemand anders. Gelukkig werd de fout snel hersteld, maar mijn achterdocht staat op steeltjes; de nieuwe watermeters moeten straks wel aan het juiste huis gelinkt worden. Voor de zekerheid geef ik een overzicht van onze huizen en de huidige watermeternummers aan de monteur voordat ie aan de slag gaat. Wat het een beetje komisch maakt, is dat de monteur blijkbaar om niets in het luchtledig moppert. Of hij nu alleen maar even moet verzitten of zijn waterpomptang moet pakken, er volgt iedere keer een arsenaal aan verwensingen (waarvan we 90% – gelukkig maar – niet verstaan). Ik denk nog bij mezelf, zo doet hij dus als alles goed gaat, wat gaat hij roepen als er iets fout gaat? Enfin, I let him be, want ik heb een vergadering.

Na gedane arbeid tref ik de door de monteur ingevulde formulieren aan met een overzicht van de nieuwe watermeters. En ja hoor, mijn achterdocht was niet voor niets: de nieuwe watermeter van de Mulino blijkt aan de Rustico gekoppeld en die van de Rustico is in zijn geheel niet vervangen. Ons huis heeft wel de juiste nieuwe watermeter gekregen (dat dan weer wel). Maar hoe ga je dit dan weer rechtgebreid krijgen? Sander en ik besluiten het even een dag te laten bezinken. Dat blijkt een goede beslissing, want de volgende ochtend vroeg, als Sander onze Noor uitlaat, verschijnt het witte bestelbusje van het waterbedrijf weer in zicht – op weg, I suppose-, naar het volgende slachtoffer

Sander gaat midden op straat staan om hem te stoppen. De monteur is niet per se blij met dit oponthoud en als Sander heeft uitgelegd waarom hij aangehouden is, blijft ‘onze’ monteur volhouden dat alle watermeters goed vervangen zijn. En hij heeft haast: om dat te benadrukken, schudt hij met een hele dikke stapel formulieren van alle aansluitingen die hij in de buurt nog moet vervangen. Maar Sander is onverzettelijk. Hij stelt voor om de stapel samen door te nemen (het gemopper begint uiteraard alweer). Na alle documenten stuk voor stuk doorgenomen te hebben, komt helemaal onderaan het formulier van de Mulino tevoorschijn. De monteur verontschuldigt zich. Die had ie over het hoofd gezien. Hij begrijpt nu ook ineens waar het fout is gegaan. Hij gaat meteen aan het werk om de schade te herstellen. Tja, ik hoef waarschijnlijk niet te vertellen dat de bijgeleverde scheldkanonnades nu helemaal niet van de lucht zijn. ‘Porca miseria” vinden wij nog het meest sympathiek klinken. Enfin, even later, zijn al onze huizen voorzien van een correcte nieuwe watermeter. En ze hebben de smaak te pakken, want naast het vervangen van de watermeters, zijn ze nu ook begonnen een geheel nieuwe waterleidingaansluiting aan te leggen voor onze buren die kilometers bergopwaarts richting Lodisio wonen. We mogen hopen dat ze dit keer geen aansluiting verwisselen. Verbeeld je dat ze in werkelijkheid kilometers bergafwaarts moeten zijn.

April

De nieuwe bomen, struiken en kruiden arriveren op Pian del Nasso. Sander begint direct met planten. Precies de nacht die erop volgt, daalt het kwik ineens schrikbarend. Van 26 graden overdag naar onder het vriespunt ’s nachts. Met name onze nieuwe salie-plantjes vinden dat niet helemaal leuk en ook onze Lagerstroemia bij het zwembad, die al een paar jaar zulke mooie bloemen geeft, al helemaal niet (we hopen dat ie nog een beetje bijtrekt). Maar verder valt de schade mee.

En dan staan we aan de vooravond van ons nieuwe seizoen. Samen met het team van Nadia halen we onze vakantiehuizen uit hun winterslaap. Apparatuur wordt gecontroleerd, Nespresso-apparaten ontkalkt, dakgoten leeggehaald, beschadigde muren en of daklijsten worden opnieuw geschilderd enz. De meubels komen onder de lakens vandaan en Nadia begint aan de eerste schoonmaak. Daarna laten we de huizen een paar dagen met rust, zodat eventueel nog aanwezige stof de tijd heeft om neer te dwarrelen. Pas dan volgt de echte schoonmaak.

Tussen de werkzaamheden door genieten we van het zonnetje. Niet alleen tussen de werkzaamheden, maar ook tussen de buien door. Niet eerder maakten Sander en ik zo’n nat voorjaar mee op Pian del Nasso. We zien stroompjes en watervallen waarvan we het bestaan niet eens konden vermoeden. We kunnen een van onze riviertjes nu zelfs vanaf ons huis zien. Geweldig om ze weer te kunnen horen stromen. Dat hebben we de afgelopen twee jaar gemist. En fijn voor onze gasten dat ze straks weer kunnen pootjebaden in de riviertjes en extra kunnen genieten van de mooie natuur.

Natuurlijk hebben we ook allemaal nieuwe tips om het verblijf van onze gasten nog aangenamer te maken. Zo ligt er weer een lijst met adresjes van overheerlijke culinaire restaurantjes in de buurt. We hebben extra links voor nog meer wandelplezier en, in ons buurtdorp Erche, is een yogacentrum gekomen, waar vanuit ook heel veel andere activiteiten worden georganiseerd. Zo kun je er op gezette tijden terecht voor  vb. ayurvedische of shiatsu massage. Gasten die van yoga houden, kunnen in elk geval bij aankomst aangeven of ze aan een les mee willen doen, dan reserveren wij een plekje. Kortom, dat wordt ontspannen en heel veel genieten. Op naar een mooie zomer! Verso una bella stagione!

Instead of getting ready for lunch with our neighbors Franca and Giampiero on Christmas Day, Sander has a bad case of the flu. There is nothing we can do other than unsubscribe. Also because our other neighbors Olga and Carlo, who are well over eighty, are there and we obviously don't want to light them. I'm already having nightmares about the enormous amount of food that our neighbors have prepared with so much care and are now left with. But nothing turns out to be further from the truth…. Around lunchtime the doorbell rings. Giampiero stands at the door with a bowl full of 'anti-pasti’ such as vitello tonnato, torta di verdura and bruchetta. It even includes table decorations in the shape of two holly plants and home-baked name cards! How thoughtful do you want it? And feel free to call it 'running lunch', because more courses follow at intervals; Giampiero brings a bowl full of steaming 'primi' consisting of lasagna and pasta with fungi and later the main course, 'il secondo' with different types of meat, vegetables and fried potatoes. And all by car, because they live more than a kilometer away from us. Finally, at the end of the afternoon we get a 'dolce' in the form of a grand dessert including nut cake, chocolate pudding and all kinds of petit fours. Who has such a luxurious Christmas lunch at home? And good! So sweet, so heartwarming! Grateful for our dear neighbors.

While I am writing this blog, Sander is on his way to the Netherlands. Actually, the four of us were going. But because we receive so much positive feedback from our guests about the sleeping comfort in the Mulino and Cascina, we do not want to be inferior in the Rustico. That means a trip to our Dutch supplier for extra top deck and bedding. And that makes it impossible for me and our Bernese to travel with us, because it simply does not fit. And so it is that this morning on this cold winter day (-7 degrees) I feel 'princely wonderful'solo' nest in our sunny warm conservatory with a cup of coffee and Dasti and Noor at my feet, enjoying that beautiful view over our fields. With the winter sun outside, summer is already in the house.

As long as Sander and I have been in Italy, we have been amazed by the piles of stuff that you often see around the houses here. But what we find much more strange is the phenomenon that there are so many empty houses here, often with all the household furnishings of their great-great-grandparents, it seems, still in them. We also have such a house (feel free to call it a ruin) 'Flavio' with the furniture and tablecloths still visible. That is completely unthinkable in the Netherlands, especially with the current housing crisis. But now, with the renovation of the Rustico, a tip of the veil has been lifted as far as we are concerned. It turns out that it costs a fortune to properly dispose of bulky waste according to the rules. You can safely purchase a small new car for the amount of removing construction rubble for an average house. Or, as Nadia tells me, in Italy it almost costs more to dispose of a bag of cement than to purchase the same bag. Well, then you start looking at all those piles of stored things differently, and you suddenly see mountains of savings. Of course, Sander and I, true Dutchmen that we are (or is that 'woke' to write?), had everything disposed of properly according to the rules." The country's wise, the country's honor. 'But we need to recover slightly from this unexpected gross budget transfer.

Rustico renovation; with the mountain of construction rubble on the left

After removing the construction waste, the construction phase of the Rustico follows, which is accompanied by impressive lugging sessions up the hill. My husband transports 60 packs of floor tiles weighing 25 kilos in stages. Respect! And then he also has to lay them down. The latter is a typical Pippi L. case of 'I've never done it before, so I think I can do it'. On the other hand, it is certainly not the first time he has laid floors and I have more than confidence in him. We have not yet finished bringing up the tiles, because all kitchen/bathroom equipment and new furniture will follow. It will remain a continuous process, because once the season has started, a lot of linen packages will go back and forth. The good news is; We will certainly lose all the kilos of delicious food we can eat here in Italy.

Nearby we discovered a beautiful nature park 'Parco Adelasia' with various short and long walking routes. At the entrance to the park there is a mountain hut and restaurant, Cascina Miera (www.cascinamiera.it), accessible on foot (1 km, 10 minutes) where you can start or end your walk with a delicious culinary experience. You can also explore the park on horseback. Every Sunday, guided horse riding tours are organized by appointment (contact details are known to us). Definitely worth a visit.

For those who would like to receive more tips from the area or photos of Pian del Nasso, we can also be followed on Instagram: https://www.instagram.com/p/CohQcMQMNW0/?igshid=MDJmNzVkMjY=

A thick layer of snow falls in early December. It gives the already unique silence here something magical: we are in a true winter wonderland. It is cold, yes, last night it was -8. But with the thermostat at a pretty nice 17 degrees and with the wood stove on, we are still pleasantly warm. The crackling of the fire and the view of that beautiful white world puts us in the Christmas spirit.

It appears to be a tradition, at least in our valley, that neighbors bring each other presents in the run-up to Christmas. We now have a whole pile of presents here (also from Holland) that we will open on Christmas Eve.

Of course, we also go out ourselves to buy and deliver presents. This week we are in a flower shop in Cairo Montenotte. It is chock full of Christmas arrangements and plants. Movement is actually impossible without knocking over something or stepping on something. A queue appears behind us all the way to the outside. We are lucky to have only one customer in front of us. The owner - like a true Italian - cannot be deterred from her (Christmas) piece. She takes all the time to advise her customer, occasionally dives under the counter to choose a nice ribbon and answers phone calls on the speaker (also very Italian!) in between. We wait quietly; piano, piano; it's Italy. But suddenly there appears la madre, well into her eighties, but clearly young enough to assist my daughter. She beckons us enthusiastically and we hand her the Amaryllis bulb we have selected. A suitable gift, we think, because the neighbors it is intended for only use natural products (so Christmas pieces with plastic balls or a huge Christmas cake with unhealthy ingredients are not the right choice for them). The Amaryllis bulb is expertly processed la madre wrapped in beautiful Christmas paper. My daughter, who seemed very concentrated on the Christmas piece for her customer, turns out to have an eye for what is happening next to her. This results in her taking 'our' Amaryllis bulb from her mother with the words: "scusami mamma, but these are Dutch people and they are used to a multitude of flowers and greenery, this is really not possible." We still shout “it's beautiful, don't do anything about it anymore” but our bulb has already been unpacked and is slowly disappearing between the Christmas branches that she attaches to the bulb with a glue gun. She also sticks pine cones on it and finally sprays the now gigantic Christmas piece with an anything-but-natural Christmas spray! … Sander and I look at each other, we praise mother and daughter exuberantly; “siete artiste” and rush to the garden center for flower bulbs for the upstairs neighbors. The Christmas piece is now on the table of our other neighbors.

With Christmas in sight, the end of the year is of course also approaching. A moment to look back at what has happened and been achieved. In January we expanded our family with Bernese Mountain Dog Noor. A 1.5 year search. Never before have we wanted two dogs, but here with all that space and the fact that our Dasti is getting a year older (we can't imagine not having a dog) makes us decide to look for a puppy. And what a party it is with those two. Dasti had to swallow, it wasn't love at first snout, but now there is nothing as wonderful as 'un abbraccio insieme'.

The beautiful season that started early in April with (returning) guests and also with the coming and going of family and friends. It is wonderful to share this beautiful, special place with others and to see everyone so visibly enjoying what is there.

We are very happy that we can finally start the renovation of the Rustico this year and add it to our range as a fully-fledged third holiday home from next year. Three to four people have been working non-stop since September and with results; the new roof is on it, the walls have been restored in pietra, the plumber has installed the new pipes and the electricity is largely ready. We are now in the finishing phase: plastering is taking place inside and then, as soon as the new windows have been installed, tiling can take place. It will be a picture in combination with that unique place on Pian del Nasso; on a hill overlooking the surrounding fields, the Rustico promises to provide our guests with unforgettable holiday moments.

We are very proud and happy that last month we were finally able to launch our new website, www.piandelnasso.com, with more user-friendliness when booking, an extensive description and display with current photos of the furnishings of our holiday homes and a lot of information about the nature and what there is to do on and near Pian del Nasso.

This Christmas we were invited again, together with our neighbors Gino, Carlo and Olga, by our dear neighbors Franca & Gianpiero for a delicious Christmas lunch. This will then be fasted again for days. We wish everyone from Pian del Nasso a very nice and merry Christmas and a great new year! See you in 2023!

To further develop our agriturismo, we will go in March to admire our lavender, which we ordered last year. There are many roads that lead to Rome and that apparently also applies to our garden nursery. The beautiful route with magnificent views, indicated by our navigation, suddenly changes from a considerable 'abbastanza' paved road in a kind of forest path full of craters and boulders that our car can barely drive over and, to enhance the survival factor, the road goes down fascinatingly steeply. Turning around on this narrow forest path is impossible. It makes me realize that if I had been on the Titanic at the time, I would probably have been the first to jump into a lifeboat, because I suddenly find myself, anti-socially enough, outside the car and noticeably continue on foot, while I watch Sander in the meantime. just let him plod along on his own. It is only thanks to him and his very good driving skills that he and the car finished after half an hour! reach the normal road without any wrinkles. And yes, such an adventure is also the charm of Italy!

At the nursery in Camerana we hear that our lavender plants have not started. This year it means no view of waving lavender fields. The journey is, però, not for nothing; we can purchase a variety of beautiful trees and shrubs. My grandfather's statement “tomorrow you will know what it is good for” becomes clear again when this summer is one of the driest and hottest summers in centuries and a third of our well-planted lavender does not survive (suppose we have thousands of lavenders). had planted…), while all but 1 of the newly planted trees survived. Like the older trees, they even exhibit an abundance of flowers and fruit. Fortunately, the lavender that survives the summer yields relatively high yields. After all the cutting and picking, we are left with two large wooden baskets with lavender. The baskets are made of mesh at the bottom, so that the picked lavender can dry thoroughly before I put them in bags. During the return journey from the lavender nursery, it suddenly turns out (once again on the advice of the navigation) that there is a very civilized route from the nursery, simply over comfortable asphalted roads and also with beautiful views.

Thanks to the help of good friend Leo, Sander managed to put all the new trees and shrubs in the ground in April. It is incredibly nice to see how attractive the new plantings are to birds and butterflies. In the garden around our house, due to the many extra hiding places, it has become a large happy gathering of wagtails, tits, robins and occasionally we even hear sparrows. According to our friend Hans van Oosterhout, the well-known butterfly watcher and bird watcher, the wide variety of butterflies and insects per lavender on Pian del Nasso is unique. Of course we hear the cheerful buzzing of the bees and see butterflies fluttering up and down. But which inhabitants that parallel world houses and feeds is unknown to us. Hans has created a description and photo collection especially for the nature lovers among us (you can see a few below), which can soon be found on our new website. A number of photos have been released on canvas and are now hanging in our holiday homes. And even more fun: the images can also be admired 'live' in the garden.

The renovation of our Rustico will start in June! With some delays here and there due to small 'dettagli' such as a permit that turns out not to be completely complete and 'Ferragosto' the holiday month in Italy, which means that all work comes to a standstill, the renovation has been in full swing since September. The new roof will be put on next week and we hope to celebrate 'Pannenbier' in accordance with Dutch tradition as soon as the highest point is reached. At times it has something of our renovation of our house in the Kerkstraat in Baarn (friends and family probably remember it). Only a facade remained and Sander and his father chipped away thousands of bricks so that they, complete with cutting joints, became worthy of a house from 1860 again and that is also how it is now with the Rustico. It has been demolished down to the facade, and is now being restored to its former glory by chipping off the plaster and restoring it in 'piètra'. We say: “to be continued” and “keep you posted”!

In the autumn the time of the famous 'tartufo' On! Around Pian del Nasso we encounter many foraging truffle hunters with dogs. They first look a bit startled when they see us walking with dogs (the competition here is literally fierce), but they quickly turn to some pity because ours have a great cuddliness factor, but very little detective instinct (read: put a piece of sausage in front of their nose and they won't notice anything. They also do very well in the car from NL to IT with a bag of dog food next to them. It doesn't go beyond using it as a pillow for their head). So there is little competition to fear from us.

Many culinary festivals take place in the region in honor of the truffle. There is the annual 'La Festa del Tartufo di Millesimo'. In the center of the beautiful town of Millesimo, also known for Ristorante Pantarei Cucina (we were there this summer with Sander's parents, who once again honored us with a very special visit), the streets are filled with stalls selling all kinds of local products. with the main theme of course being truffle, but also with all kinds of other products such as honey, cheese, salami, etc. . Of course you can taste everywhere. It is very nice and when Sander and I were still on holiday here in the Mulino we always came there! Recommended. We can now add another good restaurant to our list: Madonna della neve in Cessole. It is located in the mountains with a beautiful view over the vineyards. The kitchen is famous for its Piedmontese cuisine, its excellent wine list and its ravioli served in linen napkins; http://www.ristorantemadonnadellaneve.it