Het is februari en op Pian del Nasso gaat een lang gekoesterde wens in vervulling met de komst van een tractor met aanhangwagen. Na jarenlang sjouwen en slepen met ontelbare boomstammen, dakpannen, bakstenen, meubelen etc. over ons toch echt 8 hectare grote terrein is dit een enorme hulp. Naast de mogelijkheid om zware dingen te vervoeren heeft de tractor ook een maaidek! Dus nu kunnen we zelf de grote velden maaien als we dat willen. Heel wat uurtjes gaat Sander samen met onze buurman Giampiero, die zo lief is om hierbij te assisteren, op stap om de juiste te vinden. In het begin vindt Giampiero het maar niets, want zelf heeft hij meerdere grote tractoren en het formaat dat wij zoeken is klein, zodat we hem kunnen stallen onder het afdak van onze schuur. Maar nadat ze er een gevonden hebben en Giampiero in eerste instantie met enige gene op de kleine trekker plaats neemt voor een proefrit, is hij toch al gauw onder de indruk van het vermogen en de enorme trekkracht. Sinds de tractor gearriveerd is, is hij al vaak van pas gekomen. Nooit gedacht dat ik nog eens blij zou worden van een tractor!

En dat gevoel wordt een maand later nog eens bevestigd. Na zeer natte maanden is de natuur ongekend groeizaam. Eind maart zien we dan ook dat het tijd is om onze zitmaaier van stal te halen! Heerlijk om na de wintermaanden het vertrouwde geronk van onze maaier weer te horen! Maar na een halfuur eindigt dat vredige geluid ineens met een luide klap als Sander (naar blijkt) op een enorme kei duikt, welke we met zekerheid te danken hebben aan het gewroet van onze fanatieke wilde zwijnen. De maaier rijdt nog, maar daar is ook alles mee gezegd. In maaistand maakt ie zo’n enorm schrapend metaalachtig geluid dat we beseffen dat reparatie de enige optie is. En zo komt het dat we een dag later lijdzaam moeten toezien hoe onze steun en toeverlaat wordt afgevoerd op een aanhanger precies in de meest intense groeiperiode van het jaar! Het betekent piano, piano alles maaien met de handmaaier (en dat dus twee keer per week!). Wij hoeven in elk geval niet naar de sportschool voor een work-out en we komen zeker aan 10.000 stappen – als het niet meer is – alleen al met maaien. Opnieuw zijn we blij met de nieuwe tractor die uitkomst biedt bij het maaien van de lange paden in de grote velden! Als medio juni zich in heel Europa een ongekende hitte voordoet voor de tijd van het jaar en de groei van ons weelderige gras vrijwel stil valt, krijgen we een verlossend telefoontje van de monteur dat onze zitmaaier gerepareerd is. Wat een timing!

In de nacht van 16 op 17 april krijgen we in de Bormida Vallei met een enorme hoosbui te maken die enkele uren aanhoudt. Het gevolg is dat de rivieren in de omliggende dorpen buiten hun oevers treden en dat onze riviertjes ineens 4x zo hoog en 4x zo breed zijn. Natuurlijk horen we in de nacht wel dat het hard regent, maar we hebben werkelijk geen idee van de hoeveelheid en de ernst. Gelukkig is er op Pian del Nasso niets aan de hand behalve dat we ineens kolkende rivieren hebben, maar vb. Piana Crixia, Dego en Cairo Montenotte zijn afgesloten door ondergelopen wegen, tunnels, omgevallen bomen. Bij een valwind zo’n twee jaar geleden is een van onze favoriete bomen omgevallen. Het is hele grote boom die op wonderbaarlijke wijze de val heeft overleefd en zijn leven liggend voortzet, maar wel over de rivier heen. Dat is natuurlijk niet echt handig, omdat bij extreme regenval de kans bestaat dat er rommel uit de rivier achter blijft hangen met de kans op overstromingen. We moeten de boom dus in feite weghalen. Maar dat hebben we nog niet over ons hart kunnen verkrijgen. Met de enorme regenval van afgelopen donderdag realiseren we dat we er waarschijnlijk niet aan ontkomen, want als het water weer een beetje gezakt is, zien we dat er zich een enorm muur van hout gevormd heeft tegen de stam van de boom. Dankzij vriend Leo en wederom onze tractor lukt het Sander om in een aantal dagen al het hout uit de rivier te vissen, zodat bij een volgende regenhoos er in elk geval geen overstroming ontstaat.

Iedereen die op Pian del Nasso is geweest, weet dat hier weinig verkeer langskomt. In de winter en de voorseizoenen is dat helemaal sporadisch. Het kan gerust urenlang duren voordat er weer iets gemotoriseerd langsrijdt. Tel daarbij op het fenomeen zeldzame vuursalamander plus de zelden zichtbare smaragdhagedis en dan vragen we ons toch serieus af “hoe dan?!” als we een aantal keer in de ochtend een platgereden vuursalamander en smaragdhagedis op de weg aantreffen! Wie het weet mag het zeggen! In onderstaande situatie hebben we dan weer weinig fantasie nodig om het ons wel te kunnen voortellen (de naaktslak heeft het overigens overleefd, omdat we hem veilig naar de overkant hebben gebracht).

In augustus oogsten we onze lavendel! Voorzichtig knippen we de uitgebloeide lavendelaren uit de planten. De enorme bossen krijgen een plekje in ons pizzahuisje om te drogen, zodat we over een paar weken de lavendel kunnen rissen. Naast de mooie lavendeloogst geven dit jaar voor het eerst de abrikoos- en appelbomen fruit! We zijn er helemaal blij mee. Het water geven in de warme perioden gedurende de eerste drie jaren na het planten is toch niet voor niets geweest. Het werpt nu z’n vruchten af.

Op 21 september doet zich een situatie voor zoals in april, alleen nu valt er een hoosbui in slechts 2 uur waarbij in Dego meer dan 400 mm regenwater valt. Het is ongekend en om een beeld te vormen voor mensen die hier geweest zijn: het water stond bij de supermarkt in Cairo Montenotte, de Conad, tot op tweederde hoogte van de ingang. Heel veel bedrijven hebben schade opgelopen. We kunnen alleen maar bewondering hebben voor de wijze waarop de lokale bevolking hier de schouders eronder zet. Binnen een dag wordt alles zo goed mogelijk schoon gemaakt zodat de wegen in elk geval weer vrij zijn en de dorpen bereikbaar.

Terwijl eind september in Nederland nog druk gedebatteerd en campagne gevoerd wordt, brengen wij onze stem al uit! Stemmen door Nederlanders-woonachtig-in-het-buitenland kan heel gemakkelijk. Wel moet je je eerst registreren als kiezer buiten Nederland via www.nederlandwereldwijd.nl. Vervolgens ontvang je het verkiezingsjaar automatisch bericht dat je briefstembewijs onderweg is. Medio september ontvangen wij de briefstembewijzen per post en vervolgens een link per mail voor het uitprinten van de kandidatenlijst en stembiljet. De laatste is inmiddels ingevuld en wel per post onderweg naar Den Haag. Voor 29 oktober moet deze door het briefstembureau ontvangen zijn!

Het is 4 oktober en we zwaaien onze laatste gasten uit. Wat kijken terug op een mooi en bijzonder seizoen. Voor het eerst mochten we op Pian del Nasso een bruidspaar ontvangen voor hun honeymoon. Uiteraard hebben we met ons team ons best gedaan om er een onvergetelijke tijd voor ze van te maken. Ook nog niet eerder vertoond: veel gasten die bij het weggaan meteen boeken voor het nieuwe jaar. Dit jaar hebben we ook het meest aantal hondenbaasjes op bezoek tot nu toe. Zo vinden er gedurende de zomer geregeld meets & greets plaats tussen de viervoeters op ons grote veld. Met als eregast Berner Sennen Nuncio die ons met een nieuw bezoek vereert na vorig jaar een maagtorsie te hebben opgelopen. Moest hij vorige vakantie op Pian del Nasso gebruiken om te revalideren, dit jaar naar kan hij hartenlust wandelen en spelen. Noor vind het fantastisch! Last but not least mogen we weer heel veel vrienden en familie ontvangen op Pian del Nasso! Zo gezellig en dierbaar en zo lief om de moeite te nemen naar ons toe te komen. Al met al vinden we het geweldig om te zien dat steeds meer grote en kleine natuurgenieters Pian del Nasso weten te vinden en te waarderen.

Na het afscheid van onze gasten is het werk op Pian del Nasso nog niet gedaan. Zoals bij het ‘wakker schudden’ van onze huizen in het voorjaar, worden onze huizen na het seizoen met zorg ‘in slaap’ gebracht om het koude winterseizoen zo optimaal mogelijk door te komen. Sander is druk bezig, geheel volgens eeuwenoude traditie, de oorspronkelijke geulen op het terrein en langs de weg schoon te maken, zodat het regenwater de gewenste route kan blijven volgen. Een jaarlijks terugkerende klus. De tuin wordt voorbereid om de kou te doorstaan en het zwembad toegedekt. Daarnaast liggen daar nog de grote bossen lavendel te wachten om gerist te worden. Zo zit ik heerlijk iedere dag een uur in het warme najaarszonnetje een bos lavendel weg te rissen, zodat het straks, na een paar maanden drogen, in de lavendelzakjes kan voor ons gasten.

Ondertussen bedenk ik me telkens wat een plezier je hebt van lavendel. Eerst zijn het de bijen, hommels en vlinders die er maandenlang hun profijt uit halen (terwijl onze gasten ondertussen kunnen genieten van de fijne lavendellucht in de tuin). En dan – na het oogsten, drogen en rissen – zorgt de lavendel in de zakjes nog jarenlang voor een heerlijk aroma. Mocht de lavendelgeur op een gegeven moment wat minder zijn, dan hoef je alleen maar in het zakje te knijpen en dan geurt het weer als vanouds!

Terwijl ik dit blog schrijf is het zulk prachtig weer, de bladeren beginnen dit weekend steeds meer herfstkleuren te vertonen en dankzij o.a. de oranjebloesem, de bloesem in de olijfwilgen en kruiden in het gras ruikt het heerlijk buiten! Ook de vlinders, bijen en hommels zijn er blij mee. Er wordt heel wat gefladderd en gezoemd om ons heen. Daarnaast worden we al een paar dagen getrakteerd op het ‘geschreeuw’ van een everzwijn die blijkbaar op liefdespad is. Het geluid is echt indrukwekkend en had ik zelf, op het bekende geknor na, nog niet eerder gehoord. En op dit moment hoor ik een ree ‘blaffen’, wat me als muziek in de oren klinkt! Wat boffen we toch dat we hier mogen wonen.