En dan is het winter. Terwijl de temperaturen overdag nog geregeld aangenaam zijn; zon en 20 graden, kan het in de nacht al aardig koud worden en moeten we constateren dat de bomen ineens nagenoeg kaal zijn. Last-van-vallende-blaadjes hoef je hier niet te hebben. Het is in werkelijkheid zo dat ik Sander tijdens het wandelen ineens aanstoot en zeg “joh, de bomen zijn al bijna kaal!”. Daar waar we op de Regentesselaan toch echt wekenlang door de bladeren konden waden en in de herfst toch zeker vijf keer moesten bladblazen, gaat het hier bijna onmerkbaar. Natuurlijk hebben we hier meer ruimte en vallen de blaadjes daardoor misschien minder op, maar de bomen zijn hier ook veel kleiner en het bladgehalte is, door de hogere temperaturen, minder. In mijn beleving bevinden we ons hier in een voorgebied, een duingebied zogezegd, van de Middellandse Zee en de vegetatie en bomen zijn daar ook naar. De bladeren vallen wel, maar niet op. In de ochtend met de rijp nog over de velden en dan overgaand in een strak blauwe lucht met een stralend zonnetje is Pian del Nasso een waar sprookje om in te vertoeven.

Sprookje of niet het Corana-virus maakt geen onderscheid. Ineens bevinden we ons dan toch weer romantisch in een soortement van lock-down. Maanden gaat het goed, maar twee weken geleden verandert onze provincie Liguria van een (nog best liberale) code geel in een minder tolerant codice arancione. Deze code oranje bevat veel gelijkenissen met de restricties van maart. In een notendop betekent het dat we ons dorp alleen mogen verlaten met een geldige reden (in maart mochten we alleen huis en tuin verlaten). We beschikken dus over een wat ruimere reikwijdte qua mobiliteit, wat o.a. betekent dat we binnen de gemeente bij elkaar op bezoek mogen (uiteraard met een maximum aan personen) en de kapper blijft vooralsnog open. We maken van deze zogezegde ophokplicht gebruik door, samen met Nadia en haar gezin, de bomen en struiken te snoeien op Pian del Nasso.

 

Precies voordat de nieuwe maatregelen hier ingaan, het weekend van 25 oktober, kunnen mijn broer John en zijn vrouw Lauretta, die in Oostenrijk wonen, gelukkig nog gezellig op bezoek komen. Omdat onze Cascina ‘under construction’ is en de Mulino in winterslaap verblijven ze in een charmante, maar (shame on us) ons tot dan toe totaal onbekende B&B, Langhe di Liguria, in Piana Crixia. Als we er ter ere van hun bezoek actief naar gaan zoeken kunnen we het zelfs niet vinden (uhm). Maar dat is de charme en tegelijkertijd de uitdaging van deze omgeving, je kunt je hier echt het ongans zoeken. Het zijn uiteindelijk John en Lauretta die ons er heen weten te dirigeren en zaterdag genieten we onder de bezielende leiding van de gastvrije eigenaren Guido en Maria van een heerlijk ontbijt met producten uit de streek. Omdat we ons nog in de pre-lock-down bevinden, zijn überhaupt de restaurants nog open en kunnen we Lauretta en John tussen de middag meeslepen naar ‘ristorante Della Posta’ in Olmo Gentile en winkelen in Acqui Terme. En, as usual, alles gaat weer precies op tijd, want zondagavond zijn John en Lauretta nog maar net thuis, als op maandag het reisadvies voor zowel Oostenrijk als Italië aangescherpt wordt en reizen tussen beide landen voorlopig niet meer mogelijk is. Maar dankzij John (net zo’n Klene-muntdrop fan als zijn jongste zusje) en Lauretta beschik ik over 12! zakjes kakelverse Klene-muntdrop die zij voor mij mee konden nemen vanuit Oostenrijk (inderdaad!) na hun briljante vondst van de website Dutch Food – Groceries from Holland. Jullie begrijpen…, ik ga vrijwillig in Lock-down!

Nu wij letterlijk door de kale bomen het bos beter kunnen zien ontdekken we steeds meer wandelroutes vanaf Pian del Nasso. Het zijn er veel meer dan wij dachten. Je kunt echt uren lopen zonder iemand tegen te komen. Wat een heerlijkheid! We hebben nu zelfs een bosweg naar onze bovenburen in Lodisio gevonden. Vroeger was er ook een directe weg vanaf onze Rustico naar Lodisio, maar door de tijd is die door frane (aardverschuivingen) grotendeels verdwenen. De afgelopen tijd hebben wij er toch stukken van terug kunnen vinden. Naast deze ‘spontane’ bosroutes vind je aan het begin van onze straat vlakbij de ingang van het plaatsje Erche een grote wandelkaart met meerdere uitgezette wandelroutes en informatie over het natuurpark. Deze verschillende routes vind je ook terug op de placemats van ons plaatselijke restaurant Villa Carla.

 

Vrijdag arriveert na twee weken eindelijk ons DHL-pallet uit Nederland vol noodzakelijke spullen, boodschappen, cadeautjes voor de mensen hier en daarnaast (gevulde) speculaas, Hollandse kaas, zuurkool, rookworst, chocoladeletters etc. In de pallet blijken Sander ouders en zijn broer (en gezin) ook nog allerlei extra lekkere dingen en cadeaus voor ons voor Sinterklaas en Kerst te hebben gestopt. Wat een feestje! We worden er helemaal blij van. Zo leuk om het allemaal uit te pakken. Maar dan staat Sander ineens met nog een pak in de deuropening dat zojuist blijkt te zijn afgeleverd. Het is een pakket vol Hollandse lekkernijen van onze Texelse vrienden Pieter, Inke en hun dochter Meintje! Wat een ontzettende lieve verrassing. Bedankt Sinterklazen uit Nederland! Ons weekend kan niet meer stuk en 5 december as. vieren wij dankzij jullie Sinterklaas gezellig met jullie mee!