De afgelopen weken is het bijna aaneengesloten prachtig mooi weer, bijna tropisch te noemen, want, zeker voor Italiaanse begrippen, is het ongekend ‘umido’ (vochtig) Afgelopen week gaf de hydrometer hier zelfs meer dan 90% aan! Het veroorzaakt menig zweetdruppeltje (lees: je beweegt een ledemaat en je bent doorweekt), maar ook de verbouwingswerkzaamheden aan de Mulino helpen erg mee! Het begrip watermolen krijgt een andere dimensie. In 2,5 week moet het dan ook gebeuren: de hele Mulino wordt opnieuw geschilderd en ingericht. Het merendeel van de oude meubelen vinden een nieuwe eigenaar via transport met de truck van Nadia (haar hele gezin helpt mee), maar ook via onze kruiwagen door de tuin (nog meer zweetdruppeltjes). In deze ietwat hectische periode arriveren, een week voor de deadline en voor het eerst sinds wij hier wonen, familieleden op Pian del Nasso. Wat bijzonder om Pian del Nasso eindelijk te kunnen laten zien. Onze ‘nipoti’ Coert en Marc komen bijna twee weken logeren in een gedeelte van de Cascina en onze ‘cugini’ Paul en Theo verblijven een nacht (voor oplevering van de Mulino) in de logeerkamer van ons huis, op hun doorreis van Cannes naar Nederland. Het is ietwat chaotisch hier. De badkamer van Theo en Paul evenals onze hal staan de dag voor hun komst nog tot de nok toe vol met spullen die deels ook nog in elkaar gezet moeten worden en dan allemaal naar de molen moeten worden gebracht. Ook staat een groot deel van het terras van de Mulino vol met spullen (je vraagt je serieus af: hoe moet dat in 1 dag nog goed komen …).

Onze jonge neven helpen waar ze kunnen en zijn ook nog zo lief om voor ons hele gezelschap te koken. Terwijl Sander en ik verder gaan met het inrichten van de Mulino en het verzorgen en maaien van de tuin, wordt er een barbecue verzorgd en hoeven wij alleen maar aan te schuiven. Wat een zaligheid. En daarna lijkt het hier net Chateau Meiland, want na het dessert, chè dolce, vertrekt onze hele gezelschap gewapend met een glas wijn, richting Mulino om te helpen daar de laatste meubels in elkaar te zetten. Het is wat werk, maar dan heb je ook wat, vinden wij!

Nu de deadline gehaald is, hebben we heel wat meer ruimte om adem te halen en te relaxen. Op nog geen 18 kilometer van ons huis ligt ristorante Bramante in het dorp Roccaverano. Het is een charmant en authentiek dorp op de top van een heuvel. Er heerst een hele prettige en rustige sfeer. Vooral het plein met het bekende La Torre van 30 meter is meer dan charmant. Aan dit zelfde plein vind je Ristorante Bramante. De keuken waar La Signora Nervi Giselda aan het roer staat is een aanrader (ik noemde het al eens eerder; want Bramante was het eerste restaurant dat bij ons thuis kon komen bezorgen tijdens de lockdown). Ze hebben er heerlijke vers gemaakte en typische Piemontese gerechten. En natuurlijk serveren ze er ook de beroemde geitenkaas la rabiolo di Roccaverano.