by admin
Share
Maandag 18 mei 2020 begint het leven in Italië langzaam aan weer wat ‘normalere’ vorm aan te nemen. Tal van winkels, bedrijven, bibliotheken en musea mogen hun deuren weer openen. Van onze lieve buren ontvangen wij enthousiast een overzicht van alle instanties die weer bezocht mogen worden. Daartussen zien we, tot onze enorme blijdschap, ook restaurants staan! Ik kan het bijna niet geloven als ik het lees. En bel vervolgens meteen met Ristorante Pantarei in Millesimo om un tavolo per due persone en un cane te reserveren. Dat restaurant vonden we toen we voor de eerste maal onderweg waren naar Pian del Nasso. We hadden er een lange dag van reizen op zitten en waren inmiddels flauw van de honger toen we de snelweg verlieten voor het laatste gedeelte naar Piana Crixia. In eerlijk gezegd een soort vlaag van verstand-verbijstering door vermoeidheid namen we toen de ‘verkeerde’ afslag naar Millesimo waar al na een paar honderd meter de Pantarei ons vrolijk aangaapte. Liggend onder zo’n heerlijke koele galarij lonkte het ons als een oase in de woestijn. Het was een reden voor ons om te stoppen. Gelukkig maar, want het eten is er werkelijk voortreffelijk. Het restaurant wordt gerund door vader, moeder en dochter en ze maken alles zelf: mooie voorgerechten, verse pasti, knapperige groenten, goed bereid vlees en heerlijke dolce. En ze hebben daar het lekkerste brood van heel Italië, vinden wij. Een reden waarom we er graag en geregeld terugkeren. Een heerlijk vooruitzicht dat we daar nu weer heen mogen.
Vanaf 3 juni, wanneer iedereen weer vrij mag reizen door Italië, kunnen we ook weer terecht bij le tre sorelle van Ristorante Della Posta in Olmo Gentile in de regio Piemonte. Sander ontdekte dit restaurant in het eerste jaar dat we op Pian del Nasso verbleven. Het staat bekend om zijn goede keuken waar gekookt wordt met verse producten uit de regio en het leuke is dat het wordt gerund door drie zussen. Een daarvan is ook de burgemeester van het dorpje Olmo Gentile. Wij vinden het er echt geweldig. Zodra je er binnenstapt voel je je helemaal thuis. Mooie gedekte tafeltjes met altijd verse bloemen. Ieder gerecht is merkbaar met liefde en zorg bereid en smaakt fantastisch. De weg erheen is ook een feestje; Olmo Gentile ligt op de top van een berg met uitzicht op de Alpen en de vergezichten onderweg en vanaf daar zijn adembenemend. Sander en ik hadden eigenlijk op de eerste dag van onze emigratie uit Nederland daar willen eten. Maar nu gaan we daar alsnog de nieuwe stap in ons leven vieren en het feit dat we rond die tijd echt verhuisd zullen zijn naar ons nieuwe huis.
Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds als het donker wordt, word er in en rond het huis hard door gewerkt om klaar te zijn als op 3 juni de verhuiswagen arriveert. Sander staat de hele dag te schilderen. Deze week moet de bovenverdieping af zijn en dan begint hij aan de benedenverdieping. Tussendoor moet er ook van alles geregeld en uitgezocht worden. Zo was ik afgelopen woensdag uren op stap met de vrouw van de aannemer om marmi uit te zoeken voor de dorpels in ons huis. En gisteren, op Hemelvaartsdag notabene (in Italië is dat geen vrije dag), waren Sander en ik ‘en route’ naar de bank in Carcare om eindelijk een bankrekening te openen, wat een ‘must’ is bij het hebben van een huis in Italië (in verband met de verbouwingskosten), maar ons tot nu toe nog niet gelukt was doordat de banken gesloten waren. Carcare is overigens een hele leuke plaats. Mooie pleintjes, straatjes en wat gezellig weer eens ouderwets door een ‘levend’ stadje te lopen met winkels en restaurantjes waarvan de deuren gewoon open staan.
Tussendoor lukt het nog maar net – nu we de deadline van onze verhuizing naderen – om een beetje tijd te maken voor ‘Il dolce fare niente’. Op zondag is dat even achterover leunen met gebraden kip op de barbecue en frietjes! En kijk eens hoe dichtbij onze gatti al komen: van een vaag vlekje zijn het nu toch rasechte katten geworden. Ik zeg… nog een paar maanden en dan zitten ze spinnend aan onze voeten. Lieve mensen, als het goed is, is dit mijn laatste blog vanuit onze Mulino en schrijf ik de volgende vanuit ons nieuwe huis. Het betekent ook dat mijn blog pas over tenminste twee weken verschijnt want we moeten echt even aanpoten de komende tijd. In elk geval veel liefs voor iedereen in NL geniet van de zon, jullie weekend en komende week van jullie lange Pinksterweekend. A presto!



