De verbouwing van ons aanstaande huis gaat gestaag door: nieuwe muren verschijnen en worden gestuct, elektra wordt verlegd of nieuw aangelegd, WIFI wordt uitgebreid, het sanitair vervangen en er wordt gezandstraald. Ongelooflijk hoe mooi het oude bakstenen gewelf op de benedenverdieping daar onder uit komt. Het huis is meteen lichter (wat wij hoopten) en ook de rooklucht is eruit. Maar oh nee, nu blijkt dat ons gevederde architectje toch weer zijn nestje heeft opgebouwd in de keuken.

Dinsdag kunnen we eindelijk op jacht in de tegelwinkel! Tijdens de lock down ‘winkelden’ Sander en ik op internet naar materialen die wij straks zouden willen bestellen als we met de verbouwing konden beginnen. Sander vond daarbij na lang zoeken een tegel waar wij allebei verliefd op worden. We zoeken waar de tegel eventueel geleverd kan worden. En che sorpresa: de tegel blijkt in Italië op zo’n, pak hem beet, 100 kilometer hier vandaan te worden geproduceerd en toevallig blijkt de tegelwinkel in Cairo Montenotte deze ook in het assortiment te hebben. Che fortuna.

Onze verbouwing gaat overigens in twee fasen. In deze eerste fase wordt ons woonhuis van binnen verbouwd (met later ook de Cascina en Mulino), omdat je binnen meteen mag verbouwen, mits gemeld aan de gemeente. Dit wordt geregeld door de geometra die inmiddels ook bezig is met voorbereiden en aanvragen van de vergunningen voor de tweede fase. In de tweede fase zal de buitenkant van ons woonhuis aangepast worden en zal de Rustico verbouwd en gerenoveerd worden. En ondertussen is daar dat voortdurende proces van ‘Tender Love and Care’ voor de tuin en aanplanten van bloemen, planten en straks natuurlijk bomen. Over aanplanten gesproken. Na het overlijden van mijn lieve moeder plantte Sander haar pioenroos, samen met een stekje van dé kastanjeboom, vanuit de tuin van mijn ouderlijke huis in onze tuin aan de Regentesselaan. In de vroege ochtend van het eerste transport met vriend Leo naar Italië graafde hij beiden weer uit en nam ze mee naar Pian del Nasso. En kijk nu eens!

Omdat we er nog steeds rekening mee moeten houden dat we tot het einde van het jaar Italië niet mogen verlaten, worden inmiddels in Nederland door familie en vrienden druk spullen voor ons verzameld. Er zijn verschillende verzamelpunten. Zo wordt er in Baarn door onze (schoon-)ouders post en pakketjes verzameld en door vrienden Rob & Ymke onder andere producten voor onderhoud van ons aanstaande huis en zaken als contactlenzen en speciaal dieetvoer voor onze Dasti. In Putten (in die plaats staat ook onze verhuiswagen) verzamelen vrienden Mariette & Marius pakketten met (vouw-)gordijnen, harken/bezems, laarzen etc. En in Weesp is er nu dankzij goede vriend Leo en de werkgever/collega’s, Powerflex, Michael en Dirk, sinds gisteren een pallet met verfbenodigdheden (en een zakje muntdrop!!!) onderweg naar Italië. Echt geweldig! Thuis leerden we dat je niet om hulp vraagt, zolang je het zelf op kunt lossen, in dit geval is de hulp meer dan welkom en echt onbetaalbaar!

Manlief vertrekt vanochtend de tuin in om te werken. Vanuit Nederland krijg ik telefoon waar Sander uithangt, omdat hij zijn telefoon niet opneemt. Ik beloof dat ik ga kijken waar hij is. Nou … ik heb hem gevonden hoor!

Via Face book vernemen wij dat restaurant Villa Carla (ongeveer de afstand van onze oude huis in Baarn naar restaurant Greenfield’s) in Piana Crixia vrijdagavond pizza’s bakt en dat je die kunt bestellen en afhalen (mits je een mondkapje draagt en handschoenen). Wat een heerlijkheid zo ineens en zo zitten wij heerlijk aan de pizza salame picante en een glaasje Barbera d’Asti. Wat kan het leven toch een feestje zijn!