Het is maandag en Koningsdag! Hoe bijzonder dat we, ondanks onze emigratie, gewoon mee kunnen doen met de festiviteiten in NL nu het C-virus er dit jaar een Woningsdag van heeft gemaakt. Niettemin verlaten we – voor het eerst in bijna twee maanden -onze Mulino om een winkel te gaan bezoeken, want de landbouwwinkels in Italië openen vandaag weer hun deuren en dat betekent dat we een grasmaaier kunnen kopen. Erop gekleed – met mondkapje en handschoenen – betreden wij de winkel in Cairo Montenotte en sluiten precies achter een politieman aan. Het zweet breekt ons uit, we fluisteren al tegen elkaar “moeten we niet gauw weggaan?”, maar waarom, wij doen eigenlijk niets verkeerd, maar doordat het de eerste keer is in weken voelt het toch alsof je iets doet wat niet mag. Enfin, de bewuste politieman is helemaal niet met ons of iemand bezig en, naar later blijkt, ter plaatse voor een boodschap voor zichzelf. Pffff! In ons beste Italiaans leggen wij vervolgens aan de winkeleigenaar uit wat wij precies zoeken om Pian del Nasso netjes in model te krijgen en te houden. Een uur later is de koop beklonken. Geheel in stijl met deze dag wordt het een oranje grasmachine. Morgen wordt ie gebracht!

De volgende dag om precies 07.30 uur arriveert onze aannemer met zijn medewerkers voor de aanvang van de verbouwing van ons huis. Voor ons voelt dit moment als extra bijzonder omdat, door het C-virus, het 1,5 maand later is dan gepland. Wat zijn we blij dat we nu toch kunnen beginnen en dat we, zoals het ernaar uitziet, 3 juni as. (was eerst 15 april) als verhuisdatum wel gaan halen. En wat wordt er hard gewerkt! Slechts un caffè in de ochtend en verder willen ze vooral doorwerken. Binnen anderhalve dag zijn we al van de afbreekfase in de opbouwfase beland. Wat gaat dit snel. Overigens worden de Social-Distance maatregelen hierbij zeer serieus genomen. Zo is er een hek om ons huis geplaatst met de tekst ‘lavori in corso’ en wordt de bouwplaats voorzien van borden binnen en buiten met voorschriften waar iedereen zich aan moet houden (mondkapje, handen wassen, 1,5 meter afstand etc.) en er ligt een map waarin al deze regels nog eens nauwkeurig beschreven worden. Dat is erg belangrijk, want mocht er gecontroleerd worden en worden de regels niet gehandhaafd, dan is het over-en-uit met de verbouwing. Die middag arriveert onze trattorino. Omdat het regent stellen wij het maaien tot de volgende dag uit. In het begin is het best spannend om over de toch soms steile hellingen te moeten rijden. Ik vind het apparaat ook best wel wat wiebelen, zeker over kuilen en stenen heen. Het voelt alsof je voor de eerste keer een kameel bestijgt. Maar inmiddels begint het te wennen en verschijnen er toch echt glad gemaaide gazons aan de horizon.

Onze verbouwing inspireert blijkbaar, want een vogeltje heeft van ons ‘open’ huis gebruik gemaakt om binnen een nestje te bouwen. Het is zo vakkundig gebouwd van stro, hooi en hout. Zo mooi, maar verdorie, dit is natuurlijk helemaal niet handig, want straks is ons huis weer dicht en dan zit het vogelechtpaar met zijn jongen opgesloten in onze keuken. En daarbij wordt er volgende week gezandstraald … Het enige wat we kunnen doen is het nest weghalen, dus we vegen het van de balk op de grond. Daar ligt dan het nestje in puin….. (het breekt toch gewoon je hart). De volgende dag als we weer bij het huis zijn, durf ik bijna niet naar de grond te kijken, maar de resten van het nest blijken te zijn verdwenen. Als we naar boven kijken, is het nestje weer helemaal opgebouwd boven op de balk. Hoe knap en tegelijkertijd aandoenlijk! En nu moeten we het dus weer weghalen. Met pijn in ons hart halen we het nestje weer weg en leggen de resten dit keer een heel eind verderop in de tuin onder de struiken in de hoop dat ‘ons’ vogeltje daar een nestje zal gaan bouwen. Nu maar duimen dat het nestje morgen niet weer in de keuken opgebouwd is.

En dan is het zomaar tijd om het zwembad zomer-klaar te maken. Vanochtend vroeg komt een dorpsgenoot, die hier ieder jaar helpt bij het zomer- en winterklaar maken van het zwembad, ons gelukkig een stuk op weg helpen, want het is nog een hele en serieuze klus. Eerst moet het regenwater van het winterafdekzeil weggepompt worden, dan moet het enorme zeil verwijderd worden en tenslotte schoongemaakt. Dan is het zwembad zelf aan de beurt, de pomp moet worden opgestart en het Solar-warmtesysteem moet worden aangezet. Al met al ben je er toch serieus wel een dag mee bezig. Maar zoals het er nu naar uitziet is morgen, zondag, het zwembad gevuld en dankzij het Solar-systeem ook op temperatuur. De weersverwachting is ook optimaal: 21 graden. Wij zeggen: tijd voor een dagje vakantie op eigen land!