Zondagmiddag begint het te regenen en wat zijn wij daar blij mee! Wij zijn niet naar Italië verhuist voor het mooie weer, maar vooral voor de mooie natuur die deze plek ons biedt en daar hoort ook de zorg bij dat het goed gaat met die natuur. We zien hier nog steeds de gevolgen van de droogte in 2018. Het snoei- annex schoonmaakwerk in de tuin bestaat daardoor voor een groot deel uit het verwijderen van delen van bomen die de droogte niet overleefd hebben. Dat is ook de reden dat wij, als wij straks weer alles mogen en ook kunnen aanschaffen, bomen willen aanplanten ter vervanging van en voor het creëren van meer schaduw. We willen dat bij voorkeur doen in speciale bekistingen die de jonge bomen de eerste periode van een goed vochtklimaat kunnen blijven voorzien. Daarnaast hopen wij straks ook tanks te kunnen en mogen plaatsen voor het opvangen van regenwater voor drogere tijden. Maar op dat niveau van onze renovatie zitten we, zoals jullie je kunnen voorstellen, nog niet en daarom zijn we zo blij als het zondag begint te regenen en die regen een paar dagen aanhoudt, zodat de bodem het vocht goed kan opnemen. Het resultaat is een sprookje met een kakefonie van kleuren en een explosie van kruiden- en bloemengeuren.

Over kak – ofonie gesproken… Diezelfde regen zorgt er maandag ook voor dat de riolering van onze Mulino begint te sputteren. Wij besluiten de loodgieter maar weer eens te appen. Hij meldt dat dit een probleem is dat ieder jaar terugkeert (wat altijd werd opgelost met het leegzuigen van de septic tank) en waarvan hij inmiddels vermoedt dat het een chronisch probleem is (‘ieder jaar’ vind ik in elk geval behoorlijk ‘chronisch’ klinken). Enfin, hij vindt het gelukkig reden genoeg om de-carabinieri-te-riskeren (want hoge nood!) en een bezoek aan PDN te brengen. Daar constateert hij dat de tank vol zit (lees: overloopt) en dat die eerst leeg moet om het mankement te vinden. Geen idee waarom de tankwagen dit keer niet komt om dit probleem op te lossen, maar het komt er in elk geval op neer dat die lieve Sander in de regen met een bekertje (!) minimaal 100 liter weg schept uit de overgelopen tank (de held), met als uiteindelijk resultaat nul, want het mankement komt niet aan het licht. Sander en ik zijn er klaar mee. Wij vragen de loodgieter het chronische probleem voor eens en voor altijd structureel op te lossen. En wederom met dezelfde efficiëntie waarmee wij al eerder kennis mochten maken, staan op woensdag de aannemer en de loodgieter te graven in onze tuin om de riolering en de septic tank te vernieuwen. Het toilet en de bijbehorende riolering doen het inmiddels als een zonnetje en sterker nog, we constateren dat beiden het in al die jaren nog nooit zo goed hebben gedaan!.

De zonnige trend zet zich voort want donderdag horen wij dat onze aannemer toestemming heeft van de provincie om volgende week met de verbouwing te beginnen! (mits we ons netjes aan de social distance houden uiteraard). Wat een onverwachts fijn nieuws is dit zeg! Het ziet er naar uit dat we over niet al te lange tijd dan toch echt in ons nieuwe huis kunnen wonen! Ineens hebben we ook haast, want de aannemer hoopt dinsdag al te beginnen. Er komt een nieuwe container, maar nu voor bouwafval uit het huis, we nemen de definitieve plannen met de aannemer door, kiezen verf, lampen, gordijnen, plavuizen etc. (allemaal uiteraard nog via internet, maar gisteren lazen wij in het nieuws dat Italië binnen vier weken de maatregelen hoopt te versoepelen (in fases) met waarschijnlijk op 18 mei de mogelijkheid om weer naar winkels of een restaurant te mogen). Wij vinden het in elk geval positief genoeg om een klein feestje te houden en wij eten een maaltijd van Ristorante Bramante uit Roccaverano die, omdat ze hun restaurant voorlopig gesloten moeten houden, maaltijden bezorgen (een aanrader). Met een glaasje Barbera d’Alba (…zo gaat straks het broertje/zusje van Dasti heten: (D)alba) van Teo Costa (ook een aanrader).