Het aantal Corona-virus besmettingen begint iets af te vlakken in Italië. 12 april as., na Pasen, zal de overheid met een nieuwe verklaring komen over de vervolgmaatregelen van de Lock Down. Wij hopen dat de situatie aanleiding geeft om de maatregelen iets terug te schroeven en dat, gelijk aan NL, bepaalde winkels open mogen zijn. Het zou fijn zijn dat we dan materialen kunnen kopen voor het opknappen van ons woonhuis. Voor nu hebben we onze verhuiswagen en het transport met de bedden en linnengoed voor de huizen verzet naar eind mei.

Maandag arriveert gelukkig wel een container voor het verwijderen van alle kapotte huisraad. Kunnen we toch wat gaan ‘verbouwen’ in het huis. Het is een best ding; 6 meter lang, 3 meter breed en 3 meter hoog. We vragen ons serieus af of we hem wel vol krijgen. Maar inmiddels is hij zo goed als vol met alleen spullen uit ons aanstaande woonhuis en de schuur… ! Cascina en Rustico nog te gaan. Volgende week nog maar eentje bestellen…

Dinsdag gaan we naar ‘onze’ tandarts in Cairo Montenotte voor de controle van Sander zijn (op dit moment nog) kunst-Corona. De reis maken we gewapend met een briefje van de tandarts (we zijn dus legitiem onderweg), maar ondertussen is het goede nieuws dat vlak om de hoek van de praktijk een werkelijk geweldige traiteur zit die gewoon open is (we waren er al twee weken eerder, het bevindt zich namelijk naast het kantoor van de notaris). De tandarts is tevreden, alleen Sander krijgt wel te horen dat de echte Corona pas na deze Corona-tijd geleverd kan worden (nog te volgen?), maar gelukkig heeft hij door deze kunstingreep wel nagenoeg geen pijn meer. Al snel staan we watertandend (gelukkig dragen we een mondkapje) bij de traiteur te gapen naar een waar arsenaal zelfgemaakte en verse gerechten. We slaan in als dolle honden. Maar hé!hier geen thuisbezorgd.nl of .it en naar een restaurant kan niet, dus het voelt na die weken als een waar walhalla. We komen er ook achter dat we hier een heel menu kunnen bestellen voor Pasen (!). We keren overladen met heerlijkheden (Vitello Tonnato, verse pasti, ‘ragù’, Profiteroles, Tiramisu, Barbera d’Asti etc.) naar PDN terug. Het goede nieuws is: onze weegschaal zit in de verhuiswagen en die komt nog lang niet.

Na een maand vrij, in verband met de verhuizing, pak ik woensdag mijn werk weer op. Heel apart om hier aan de keukentafel van de Mulino aan het werk te zijn (en met wat voor een uitzicht!). Het voelt heel prettig en vertrouwd weer met normale zaken bezig te zijn (in een tijd waarin alles allesbehalve normaal is). En werken op afstand doe ik al sinds ik in 2005 begon (alleen nu is de afstand ietsje verder) alleen is het ineens verre van origineel (met momenteel 80% thuiswerkenden in de wereld). Natuurlijk is er ook de zorg, want je merkt dat vele mensen economisch en financieel door deze crisis geraakt worden. We proberen de mensen hier om ons heen zoveel mogelijk te helpen. Zo lazen we vb. dat in NL gevraagd wordt om als je dat kunt of steun ontvangt het mooi zou zijn als jij op jouw beurt de kapper, schoonheidsspecialist, sportleraar etc. blijft ondersteunen. Zo houd je met z’n allen de motor zoveel mogelijk draaiende. En we zijn natuurlijk niet voor niets hierheen verhuisd: tussendoor drink ik koffie met manlief in het zonnetje en ter afwisseling wandelen we samen met Dasti over onze velden.

We blijken, net als in NL, lid te kunnen worden van een ‘buurt’ WhatsApp, alleen is hier de buurt ietwat groter bestaande uit Nederlanders in de regio. Op deze app van gelijkgestemden kun je ook advies vragen. Er blijkt veel meer mogelijk te zijn (ook in deze tijd) dan we dachten. Er zijn adresjes van locals, waar we zaken als jam, wijn, noten, kaas etc. kunnen bestellen. We komen erachter dat er hier in de buurt een Expert zit die aan huis levert (ook wasmachines). En zo komen we er ook achter dat je wel online kunt bestellen bij de IKEA, echt fijn, want we hadden in NL (lekker makkelijk in het Nederlands, in plaats van moeilijk te zitten doen in het Italiaans) al een kast-plan voor onze linnenkamer laten maken en dat leek for-the-time-being in het water te vallen. Maar nu kunnen we het toch bestellen voordat straks de verhuiswagen en de vrachtwagen met (nieuwe bedden en) linnengoed voor de gasten arriveert. Iedereen die weleens verhuisd is weet hoe belangrijk het is dat als je verhuisdozen uitpakt dat je die inhoud ook daadwerkelijk weg kunt bergen.

Een tijdje geleden werden we geïnterviewd door de Gooi- en Eemlander in verband met onze emigratie naar Italië in Corona-tijd. Als je er middenin zit, realiseer je het niet echt, maar achteraf is het een heel avontuur geweest om hier uiteindelijk te arriveren. Wat waren we blij toen we eindelijk Pian del Nasso bereikten. Gisteren horen we dat het artikel vandaag, zaterdag, in de krant staat. Door de bekende afstand kunnen we helaas zelf geen exemplaar kopen. Mocht iemand een digitale kopie van het artikel voor ons hebben dan houden wij ons aanbevolen!