China zit inmiddels op slot dankzij het Corana-virus. Het lijkt ons iets heel onplezierigs, maar het is ver-van-ons-bed-show. Wij zijn druk aan het inpakken. Kasten raken leeg en er verschijnen inmiddels steeds meer dozen op de overloop. Op zaterdagochtend 22 februari lees ik in de krant over paniek in Noord-Italië omdat er een brandhaard met het Corana-virus lijkt op te rukken. Ik schrik nu wel en lees het bericht twee keer. Het zal toch niet waar zijn: uitgerekend waar wij heen gaan verhuizen? Emigreren is al een avontuur, maar emigreren met het Corona-virus lijkt me helemaal een avontuur. Telkens schiet het zinnetje ‘door de mazen van het net’ door mijn hoofd. Iets in me zegt me steeds dat we er precies doorheen gaan fietsen. Wij ontvangen appjes met ‘is dat niet bij jullie in de buurt?’. Ik schrijf: het is 300 kilometer vanaf waar wij gaan wonen, we zijn (nog) niet bezorgd, maar het virus zal zich zeker verspreiden ook over de rest van Europa (hoe profetisch zijn deze woorden). Dus zaak dat we voor die tijd in ‘onze’ vallei zitten (er lijkt me op dat moment geen veiliger plek dan Pian del Nasso, met geen naaste buren en 8 hectare voor jezelf). Maar eerst zorgen dat we er komen!

Al met al geeft het extra spanning aan een al spannende tijd. De zorg is er niet zozeer direct om het virus zelf, maar wel over of zaken op slot gaan. De overdracht van ons huis in Nederland is op 10 maart en op 16 maart zijn we pas eigenaar van ons huis in Italië. Tot die tijd hebben we geen huis en zijn we aangewezen op hotels (inmiddels bereiken ons berichten over een hotel in Tenerife en Innsbruck, waar mensen in quarantaine geplaatst worden). De beste oplossing zou zijn als wij al in het huis op Pian del Nasso mogen verblijven, maar juridisch mag dat niet voor de verkoop, helaas.

Ook met ons afscheidsfeest op 29 februari van meer dan 150 mensen gaan we precies tussen de mazen van het net door. Er is dan 1 besmetting in Nederland. Voor de zekerheid zet ik op alle tafels desinfecterende handlotion.  Het wordt een geweldig en onvergetelijk feest en tot op de dag van vandaag prijs ik ons gelukkig dat we ons afscheidsfeest gewoon kunnen vieren.